naamloos

Als ik zie hoe machteloos de gedachten van velen de namen omzwermen als volièrevogels het zangzaad beklim ik liever het naamloos ding dat een berg is desnoods halverwege het zwijgen te toonzetten maar de naam te verzwijgen, niet uit eerbied maar uit eenvoudige blindheid en zó de stof het feit en de tijd nauwkeurig te zeven door vlees ziedaar een poging tot maken desnoods halverwege: uitzicht op een hard ing dat ruimte loslaat en uitspaart zeer werkelijk is de slaap en de gestilde honger zeer denkbaar want niet benoemd en hoe sneller de huizen aan handen en ogen ontvallen hoe groter men woont—

Gerrit Kouwenaar greenintegerblog 2008